پایگاه اطلاع رسانی صاعقه
اين سؤال مطرح است كه در بحث حماسه سياسی چگونه فيلم‌هايی می‌توان ساخت؟ آيا فيلمی كه در آن تنها در قالب چند ديالوگ به اين مفهوم پرداخته شده باشد قادر است جواب‌گوی عظمت اين معنا باشد؟ با اين توضيح بايد گفت كه سطحی‌نگری به هيچ وجه در اين حوزه كاربرد ندارد.
| |
سال‌هاست كه درباره ميزان تاثيرگذاری سينما سخن گفته می‌شود، به ويژه درخصوص اين موضوع كه هاليوود طی يك قرن گذشته تا چه حد از ابزار سينما برای تبليغ سياست‌های خود بهره برده، بحث شده است، بنابراين به روی اين نكته بحث نمی‌كنيم و سخنان خود را مستقيما به روی بحث اصلی خود كه همان جايگاه شعار سال در ميان توليدات سينمايی است، متمركز می‌كنيم.
حضرت آقا سال‌هاست كه در پيام نوروزی خود عنوانی را برای آن سال در نظر می‌گيرند. عنوانی كه تنها يك نامگذاری ساده نيست، بلكه چراغی راهی است كه برای كل جامعه روشن می‌شود تا به واسطه نزديكی به آن بتوان بر مشكلات فائق آمد. در كلامی حضرت آقا می‌خواهند با اين نامگذاری‌ها به نوعی گذر از مراحل سخت را برای مردم سهل‌تر كنند، چون كمی لغزش ممكن است كه هر كسی را دستخوش انحراف كند.
اما در اين ميان، سينما طی اين سال‌ها هيچ‌گاه نتوانسته آنگونه كه بايد از كلمات گهر بار مقام معظم رهبری بهره برد. برای نمونه ما طی اين چند سال عنوان‌هايی چون؛ «اصلاح الگوی مصرف»، «توليد ملی حمايت از كار و سرمايه ملی»، «اتحاد و انسجام اسلامی»، «جهاد اقتصادی»، «سال پيامبر اعظم (ص)» را به عنوان شعار سال داشته‌ايم، اما آيا توانسته‌ايم اين شعارها را تبديل به كلام كنيم؟ مسلما جواب اين پرسش خير است؛ نقصانی كه برای سينما ما افسوسی بزرگ به همراه دارد.
دليل اين كم كاری نيز اين است كه معمولا سينماگران و مسئولان سينمايی ما تنها در عمل متعهد به اين شعارها هستند، اما در عمل و زندگی شخصی كوچكترين تعهدی را به اين مضامين ندارند؛ بدين معناكه وقتی صحبت از سال «جهاد اقتصادی» می‌كنيم در ابتدا بايد خود زندگی جهادی داشته باشيم، سپس بخواهيم منادی چنين ارزش‌هايی باشيم.
با اين توضيحات به شعار امسال كه همان «حماسه سياسی، حماسه اقتصادی» است می‌پردازيم. دو معنايی كه می‌تواند آينده كشور ما را رقم زند، زيرا در شرايط موجود می‌بينيم كه تمامی قدرت‌های بزرگ دنيا كمر همت بر بسته‌اند تا به هر طريق ممكن مردم ما را از داشتن حق اوليه‌شان محروم كنند، پس ايستادگی در مقابل چنين هجمه‌ای روحيه‌ای جهادی می‌خواهد كه به واسطه سينماگران ارزش‌مدار محقق می‌شود.
برای درك بهتر موضوع چند مثال به عنوان راهكار مطرح می‌شود. مطلب اول اين است كه در بحث حماسه سياسی چگونه فيلم‌هايی می‌توان ساخت؟ آيا فيلمی كه در آن تنها در قالب چند ديالوگ به اين مفهوم پرداخته شده باشد قادر است جواب‌گوی عظمت اين معنا باشد؟ با اين توضيح بايد گفت كه سطحی‌نگری به هيچ وجه در اين حوزه كاربرد ندارد، پس بايد كاری كارشناسانه انجام داد تا نتايج آن قابل لمس باشد.
قدم ابتدايی نيز اين است كه از همين آغاز سال فيلمسازان ما به موضوعاتی چون انتخابات رياست جمهوری در خرداد ماه سال جاری توجه ويژه داشته باشند، چون كم كاری در اين زمينه اجازه به فتنه‌گران می‌دهد تا توهمات پوچ و بی اساس خود در قالب فيلم‌های خصمانه در جامعه اشاعه دهند. كم كاری كه متاسفانه در سال 88 روی داد و اكثر سينماگران ما نتوانستند چهره‌گر مناسبی از فتنه‌گران باشند.
مطلب ديگر، درباره اين موضوع هجمه‌های همه جانبه شبكه‌های ماهواره‌ای و هاليوود به ارزش‌های انقلاب است، حتی اين دشمنی در بسياری از مواقع آموزه‌های اسلامی را هم مورد هجمه قرار داده است، پس بايد فعاليت در اين زمينه را به عنوان جهاد بزرگ تصور كرد كه عليه بدخواهان اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی می‌شود.
«حماسه اقتصادی» را هم در دو شكل می‌توان در سينما تصوير كرد، ابتدا اينكه با ساخت فيلم‌های حماسی مردم را با داشته‌های اقتصاديشان آگاه كرد و به آنها نشان داد كه تحمل در مقابل سختی چه تبعات مثبتی به لحاظ اقتصادی و ملی برای كشور در پی دارد. اين مسئله نيز تنها با ساخت چند فيلم حاصل نمی‌شود، بلكه بايد موجی ادامه‌دار باشد و حتی در سال‌های بعد هم به كار خود ادامه دهد.
مطلب پايانی هم اين است كه سينمايی كه می خواهد معناگر حماسه اقتصادی باشد بايد از اختلاس‌هايی كه اين روزها در بخش‌های مختلف رايج شده بری باشد. اين خواسته هم تنها در سايه توان هنرمندان جهادی است، والا با اين فضای و هنرمند موجود نبايد انتظار موفقيت چندانی را داشت، پس مسئولان سينمايی شرايط را فراهم آورد كه فيلمسازان برجسته و مطرح كشورمان كه دلبستگی‌شان به نظام بر همه مشخص شده بيشتر شرايط كار كردن داشته باشند.
.: Weblog Themes By Pichak :.